Maar het zieligste vandaag was dat Sijntje mekkerde van de honger, ze had gisteren voor de nacht nog even een kwart tabletje Mirtazipine gehad, en enthousiast naar ieder stukje eten af liep maar zo goed als niets at. Op een gegeven moment had ik iets met tonijn van Almo gemaakt; zij erop af en ze deinsde terug alsof ze een klap tegen haar snuitje kreeg en dit resulteerde in spugen.
Uiteraard was het vandaag vrijdag :-( en ik wist het even niet meer. Zoals ik eerder al aangaf heb ik geen enkele ervaring met een kat die echt lijdt aan nierfalen. Ik denk ook wel eens dat de diagnose nierfalen vaak te vroeg wordt gesteld. Sijntje is de enige kat die ooit meer dan normaal gedronken en geplast heeft. Omdat ze nog wel brokjes wilde, bedacht ik dat ik haar dan de isogel met een dikke spuit kon gaan voeren. Die had de dierenarts vast wel voor me. Ook had ik meer zalm en soorten tonijn uit blik nodig dus er moesten boodschappen worden gedaan. Omdat mogelijk wat extra vocht in haar lijfje ook positief zou kunnen uitpakken, zijn we 's middags ook nog met haar naar de dierenarts gegaan voor een vochtinfuus. Ik wil geen enkele kans op welzijn voor ons poppetje laten liggen. En het was maar goed dat we gingen want er bleek nog een beter medicijn dan de Mirtazipine tegen misselijkheid te bestaan. Cerenia! Jippie en dat werkt!!! Ze heeft vanavond ouderwets zitten eten van een portie gekookte kabeljauw! Voorlopig is de druk weer van de ketel. Ook hebben we een tas vol met allemaal verschillende zakjes en blikjes dieetvoer voor nierpatiëntjes meegenomen. Het gaat me meer om de andere smaakjes dan dat dit zo goed voor haar niertjes zou zijn. Dat zei de dierenarts waar ik gisteren ook al wat soorten haalde ook al. Áls ze maar eet! De dikke spuit voor het dwangvoeren van de Isogel is er eentje die eigenlijk bedoeld is voor konijntjes. Nou, voor sijntjes werkt dit ook. Ik had een prutje gemaak van sondevoeding (Convalescence diet), warm water en de geweekte Isogel, Sijntje in een handdoek en slikken maar. Het werd een troep, Sijntje was - heel even - niet blij met me maar samen met het kwartje van de Cerenia tegen de misselijkheid heeft ze er de rest van de dag profijt van gehad.
We zijn nu meer dan 24 uur verder en Sijntje eet me de oren van het hoofd. Heerlijk en het fijnste is ook nog dat ze weer gezonde dingen eet als Carnibest en soorten vlees zonder dat ik het hoef op te leuken met allerlei smaakjes op basis van E-nummers (de geur- en smaakstoffen). Wat een feest!
Sijntje ziet er nog steeds prachtig uit maar we zijn ons wel nog meer bewust dat er ooit een einde gaat komen aan alle trucs om haar voldoende kwaliteit van leven te geven. Deze week is er een oudere Somalikater overleden. Hij was eerder ook flink ziek van nierfalen maar heeft zich fantastisch hersteld en nog meerdere jaren van het leven kunnen genieten. Helaas bleek maandag, na een zorgwekkend weekend, dat hij darmkanker had. Gelukkig hebben deze mensen een uitstekende dierenarts die zei: 'Laat zijn overlijden geen drama worden!' Hij is met zijn mensen mee terug naar huis gegaan en later kwam de dierenarts om hem thuis te laten inslapen.
Ik had me zo voorgenomen om Sijntje nog een flinke tijd kwaliteit van leven te kunnen geven door zelf thuis vochtinfusen te gaan geven maar ik ben bang dat we daar niet ver mee komen. Ze heeft meer nodig dan alleen vocht. Volgens de dierenarts doet Sijntje het trouwens helemaal niet gek voor een diertje w
aarbij zo lang geleden al nierfalen was vastgesteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten