Sijntje blijft ons verrassen, ze is beter dan ooit

Via Facebook kon je een jaaroverzicht laten maken met de belangrijkste posts van 2014. 2014 was dus wel haar jaar. We hadden nooit durven dromen dat zij nu nog bij ons zou zijn. Evenals onze oude Eesz, de Kuvaszteef van ruim 15 jaar oud.



Ik heb het onderste deel terwille van de leesbaarheid apart uitvergroot geplaatst.

Het nieuws per maand.
Januari - ging over de katten van de overleden Sylvia Scheen waar ik m'n best voor heb gedaan om goede adresjes voor ze te vinden;

Februari toont een van mijn favoriete foto's van het C-nest. Chanine (Sientje) en Cuby. Sientjes nakomelingen wonen nu o.a. in Denemarken en Duitsland; 

het berichtje van maart kan ik niet herleiden. Toen hadden we helemaal geen kittens;

April was de 15e verjaardag van Eesz. Zij is op de foto als puppy in de armen van Huibert;

in mei had de lieve mooie Jewel de BIV op de show in Heemstede gewonnen. Ik poseer daar samen met Astrid die ooit twee katjes van ons had. Nu leeft alleen Hommie nog.

In juni begon de keuken een beetje op een keuken te lijken. Het is hier een enorme chaos geweest maar de dieren vonden dit alleen maar leuk, De oude Sijntje poseerde in een keukenkastje in wording;

Juli - het besluit dat we graag de Bashiir als nieuwe rode man in ons huishouden willen opnemen;

Augustus - Bashiir laat al zien dat hij de capaciteiten als fotomodel heeft;

Op de post van september stond een foto van het moment dat Bashiir met de eerste kat hier in huis kennismaakt, de lieve zorgzame Maverick die hem acuut een wasbeurt gaf;

In oktober was het weer Bashiir maar in november ging de meeste aandacht weer naar Sijntje uit en de uitsmijter was uiteraard Bashiir die de meeste kuren met de kerstversiering uithaalde en op de foto net lag uit te rusten.

 We hebben ook ontdekt dat de kraakzak wel wat voor haar is. Lekker warm. Hierin ligt ze dus nu vaak bij me op schoot en wanneer ik ga lopen kan ik haar met zak en al op mijn stoel achterlaten.

Vanmorgen boekte Sijntje een nieuw gewichtsrecord, 2610. Oké, ze moest nog naar de bak en het was net na het vochtinfuus maar het is echt indrukwekkend dat zij als nierpatiëntje aankomt en niet broodmager is geworden. We moeten er van uitgaan dat dit haar laatste jaarwisseling gaat worden maar toch gaan we hoopvol met onze oudjes het nieuwe jaar in.

3 januari:
Het gaat zo goed (en afgeklopt)!
Sijntje krijgt haar dagelijkse kwartje Cerenia 24 tegen de misselijkheid al een paar dagen niet meer. Ook het kwartje Diazepam om de eetlust op te wekken is al langer niet meer nodig. Wel nog een hele lage dosis Mirtazipine, een achtste om de dag en nu zelfs nog minder, nog wel de Ciseral voor het geval dat ze maagklachten heeft en de voedingssupplenten Cranberry voor haar blaas, Ipakitine en Semintra vanwege het chronische nierfalen. Ik heb zelfs het vochtinfuus wat minder vaak gegeven maar dat doe ik nu toch weer dagelijks. Zij vindt het niet erg, ik vind het prikken nog steeds niet prettig maar wanneer het eenmaal loopt hebben we het samen best gezellig. Omdat ze vandaag een super eetlust heeft, heb ik haar extra Isogel door haar eten gegeven (iedereen trouwens, het heeft ook een uitstekende reinigende functie i.v.m. haarballen) zodat ze ook geen vieze laxeerdruppeltjes om obstipatie te voorkomen hoeft te krijgen. Alles wat vies is, waar ze van gaat speekselen, de poeders en de kleine kruimeltjes van de pillen, doe ik in capsules. Dit werkt uitstekend bij haar. De antibioticakuur is bijna klaar. Dit was tegen de benauwdheid door haar onderliggende kwaal bronchitis maar we gaan nog wel wat langer door met een onderhoudsdosering Dexoral.

Blijkbaar vergeten af te kloppen :-(

Zo enthousiast als ik een paar dagen geleden was, zo slecht ging het naderhand met Sijntje. We dachten echt dat we nu afstevenden op het haar moeten laten inslapen. Ze wilde niets meer eten en ze gooide ook al het water uit haar waterbakjes. Omdat ze erg veel drinkt, heeft ze altijd al drie waterbakjes staan want een nierpatiëntje die even te weinig water drinkt, gaat meteen onderuit. Met tijdig verschonen kan ik dit niet oplossen want omgegooid is omgegooid. Gelukkig maar dat ik zoveel thuis ben.
We hadden ons al laten voorlichten over welke dierenklinieken er de feestdagen dienst hadden en bijgelovig als ik op het gebied van onze dieren ben, lijkt het er nu ook weer inderdaad op dat we ze deze feestdagen niet nodig hebben gehad (de dag is nog niet om dus ik heb het nu afgeklopt).
Het bleek dat een beginnende bronchitis de oorzaak was van haar gebrek aan eetlust. Dit heeft haar een tijdje geleden ook goed ziek gemaakt. Nu was ik er eerder bij en kon ze meteen de daarvoor bedoelde medicijnen krijgen: Dexoral en Clavaseptin. Onvoorstelbaar hoe snel zoiets kan aanslaan. Eigenlijk gaat het nu weer heel behoorlijk. Ze eet voldoende en is lekker actief; door de kamer lopen en vooral zichzelf uitnodigen om op schoot te komen. Haar darmfunctie gaat ook behoorlijk. Ze krijgt wel Laxulon en soms wat Isogel door haar eten en zojuist resulteerde dit in een drolletje. Het enige vreemde is dus dat water hengelen en sinds vandaag is het likken aan kleding erbij gekomen.

Het nieuwe mandje voor Sijntje is een groot succes; dit vindt Orchid ook.

Lekker bij het baasje.

Het geven van haar vochtinfuus is al voor niemand een straf maar met Jack erbij is het extra gezellig. Dat hij met zijn grote lijf boven op het slangetje ging liggen, bleek geen probleem. Er ligt een lekker kussen op tafel en dat verdeelt zijn gewicht wel.

Het gaat uitstekend, Sijntje kan zelfs met minder medicijnen toe

Onze ster van het huishouden mocht dit jaar op de kerstkaart.




Toen ik de vorige blog schreef, 3,5 week geleden, was ik ook gestart met een medicijn tegen maagproblemen. Ciseraldrop. Dit blijkt het ei van Columbus. Sijntje eet nu zelfs ook al 's morgens voordat ze haar medicijnen, de eetlustopwekkers, heeft gekregen. Ik ben nu dan ook gestopt met de eetlustopwekker Diazepam waardoor Sijntje meteen weer wat steviger op haar pootjes kan staan. Dit is tenslotte een spierontspannen. De Dexoral tegen een ontsteking irgend-wo krijgt ze ook niet meer. Als ze zo doorgaat, stop ik ook met de Mirtazapine en wanneer dit goed gaat, ga ik het ook proberen met de Cerenia. Dit laatste middel is tegen misselijkheid en ik zou niet wensen dat ze daar weer en onnodig last van zou kunnen krijgen. Alles hangt af van haar eetlust. Als die goed is, hebben wij geen probleem en komen wij de kerstdagen hopelijk goed door. Met haar naar de dierenarts gaan, is nu iets wat je niet onnodig moet ondernemen want door Serious Request kan je bij thuiskomst amper meer een parkeerplaats in de hele woonwijk vinden. Van de week dreigde zo'n bezoekje even omdat zij weer een blaasontsteking had. Ze bleef maar persen en verloor ook druppeltjes bloed. De assistente dacht dat dit niet bacterieel was en ik kon volstaan met twee dagen pijnbestrijding. Tegen de bacteriële blaasontsteking krijgt ze iedere morgen een klein beetje Cranberrypoeder. Ik druk een lege 0,5 ml capsule in de kleine kant van een grotere capsules met dat poeder. Die kleine capsules vul ik verder af met Ipakitine. Nadat de Benefor op was, ben ik overgeschakeld naar Semintra. Dit middel schijnt nog effectiever tegen nierfalen te zijn dan Benekor of Fortekor.
Het is tegen medicijnentijd wel even een heel gedoe. Niet het geven want nu alles in capsules zit, 50 stuks voor 2,50 bij de apotheek, slikt ze die heel makkelijk door maar het vullen ervan. Vooral omdat de medicatie steeds wijzigt is het een hele boekhouding om haar de juiste middelen in de juiste frequentie te geven. Het is heerlijk voor ons beidjes dat die - kleinere dan die van de Cranberrypoeder - dit toedienen binnen een paar seconden gebeurd is. Het geven van het vochtinfuus duurt wat langer maar dat is absoluut geen probleem. Sijntje houdt zich uitstekend aan, blijft zelfs gewoon op het kussen zitten wanneer ik nog even wat spullen pak, en eigenlijk zijn dit hele fijne momenten saampjes. Meestal hoort Huibert haar op grote afstand spinnen. In het begin kreeg Sijntje twee keer 50 ml en dan ook nog twee maal daags. Dit heeft haar heel goed doorgespoeld en ze is zo een hoop afvalstoffen kwijt geraakt. Omdat ze maar bleef aankomen, werd ik toch wat bezorgd. Tenslotte weten we dat een extreem!! teveel aan vocht levensgevaarlijk is, getuige die student die tijdens een ontgroening gedwongen werd om zes liter water te drinken en daar een herseninfarct van kreeg. Sijntje liep er gelukkig niets van op. De laatste twee weken krijgt ze eenmaal daags ca. 50 ml. Eerder knoopte ik de zak met water met de reep verband die ik van de dierenarts had meegekregen aan de lamp boven tafel. Huibert bedacht dat dit handiger kon - een Ikeahaak voor keukengerei aan de lamp en klaar is Kees. Ca. een kwartier vooraf leg ik de zak met infuusvloeistof boven de verwarming zodat ze niet zo'n koude plomp water onder haar velletje hoeft te krijgen. Sijntje zit er sowieso warmpjes bij. Bij en in haar holmandje liggen altijd heatpads die iedere acht uur vervangen worden en vandaag heeft ze ook nog een nieuw mandje gekregen. Van het vele wassen was de oudste echt onbruikbaar geworden en nu heb ik altijd warme mandjes in reserve voor haar. Ze moeten regelmatig in de was want ze maakt er wel vaak een knoeiboel van. Wanneer het niet goed gaat met haar darmen, met haar blaas of wanneer er een bakje met eten in haar mandje omvalt. Soms eet ze graag ín haar mandje, dus dan krijgt ze haar eten daar.

Kan een katje meer tevreden zijn?

Sijntje eet nu weer behoorlijk gevarieerd maar wanneer er iets aan haar eetlust mankeert, moet ik de apartste dingen voor haar klaarmaken. Helaas lukt iets dan maar één keer achter elkaar. Rosbief is bijv. iets waar ze snel op opgekeken raakt, de diverse soorten blikvoer, zelfs AD, ook en helaas ook de gekookte kipfilet met rijst. Wat lang goed gaat is Carnibest Lam-Mix, gerookte makreel, dit soort blikjes kipfilet en gehakte rauwe kip met botdeeltjes. Morgen weer een nieuwe voorraad kippennekjes halen.

Sijntje in haar nieuwe mandje. Het is goedgekeurd.

Ik ben zo trots op mezelf - ik kan nu zelf een vochtinfuus geven

Waar ik al zo lang bang voor was en de reden is waarom ik aan dit blog ben begonnen, dat Sijntje op een dag frequent vochtinfusen nodig zou gaan krijgen, is inmiddels een feit. Sijntje had weer een dip, at te weinig en dan is een nierpatiëntje snel uitgedroogd. Iedere dag, liefst twee keer naar de dierenarts is geen optie dus de dierenarts raadde aan om het thuis zelf te gaan geven. Ik moest de nodige huiver en angst om haar pijn te doen, overwinnen maar het lukte me. Sijntje houdt zich ook iedere keer uitstekend aan. Alsof ze begrijpt dat ze hier van opknapt. Na een paar keer heb ik het ook zonder Huiberts assistentie kunnen doen. Het infuus hangt in de kroonluchter boven de tafel en wanneer de naald erin zit, kan ik met het wieltje de snelheid van het infuus instellen. Het is niet te geloven hoe snel het vocht dan onder haar huidje loopt. Ik doe aan iedere kant 50 ml zodat ze even later als een kameeltje met afgezakte bultjes rondloopt.
Haar eetlust is ook weer heel acceptabel. Wel iedere keer wat anders. Net hebben we met Polly een strandwandeling gemaakt, een visje gegeten en voor het Sijnekind een paar reepjes makreelfilet meegenomen. Vanmorgen hielp een klein stukje makreel haar ook over het dooie punt om te gaan eten. Na het ontbijt heeft ze nog een hapje Carnibest met een lepel bouillon van kippenlevertjes en rijstwater gegeten. Het restant staat nu in een plastic zakje tegen het uitdrogen op kamertemperatuur voor een volgende poging.
Haar vorige ernstige dip werd veroorzaakt door een bronchitis. Daarvoor kreeg ze antibiotica en Dexamethason. Haar iets verstopte neusje kreeg ik weer helemaal normaal door te druppelen met fysiologisch water (pipetjes van Daro).

Sijntje was net opgeknapt van dip '81' toen het toch duidelijk was dat ze het niet op de onderhoudsdosering van de Dexamethason kon houden en een paar dagen later was ze zo slecht dat ze zelfs weer aan de antibiotica moest. Ik dacht echt dat we haar nu zouden gaan verliezen. Dit was het moment dat de dierenarts aangaf dat ze tweemaal daags een vochtinfuus moest gaan krijgen. Even later at ze weer hartstikke goed en we haalden opgelucht adem tot het me opviel dat ze zat te persen in de kattenbak. Omdat ze de Isogel tegen de obstipatie nu bijna niet binnenkrijgt, was het logisch te verwachten dat ze moeite met haar ontlasting had. Ik vond wel af en toe een keutel dus dit was geen zorgwekkende situatie, dacht ik. Tot ik wat bloeddruppeltjes zag - de arme meid had weer een blaasontsteking. Ik heb haar meteen Metacam tegen de pijn gegeven en het persgedrag verdween als sneeuw voor de zon. Natuurlijk nam ik weer contact met de dierenarts op. Dat ze bij herhaling problemen met haar blaas heeft, komt omdat haar urine door het vele drinken en de infusen zo waterig is dat er makkelijker een bacteriële infectie kan ontstaan. Ik besprak ook de mogelijkheid dat zij een maagprobleem zou kunnen hebben. Ik had namelijk op de website van dierenkliniek Wilhelmapark in Utrecht gelezen dat nierfalen maagklachten kunnen veroorzaken. Zo suf dat ik hier niet eerder aan had gedacht. Ik wíst dit! Sijntje heeft nu bij haar toch al royale medicatie ook een maagbeschermer én voor de blaasproblemen Cranberrypoeder.(dankzij de tips van de kattenvrienden die over het wel en wee over Sijntje op Facebook meelezen). Ik heb de Cranberry bij van VanderPigge gekocht, een potje met capsules voor de mens. De dosering voor mensen is 1 á 2 per dag dus ik geef Sijntje een kleine kwart. Omdat ze van de maagbeschermer, een vloeistof, Siseral Drops, soms wanneer het niet perfect achterin haar bekje belandde, enorm ging speekselen, bedacht ik als oplossing om dit in de capsule met het beetje Cranberrypoeder erbij te doen. Het is wel een grote capsule maar het lukt me om die er bij haar in te krijgen. Dit bevalt me, én Sijntje, uitstekend. Eerder mengde ik de poeder met wat Convalescence Diet poeder en wat water in een eierdopje en gaf ik het met een spuitje. Het handigste spuitje om bijv. ook geprakte Hill's AD blikvoer te geven is het 'konijnenspuitje'. Deze kost een euro, de andere zijn gratis, maar deze is het geld dubbel en dwars waard.

Fotootjes gemaakt toen Sijntje met een volle buik zich uitermate tevreden zich lag te wassen .

Vanwege haar kwetsbare nieren had de dierenarts geadviseerd om Sijntje Onsior tegen de pijn te geven i.p.v. de Metacam. Prima, dacht ik. Ik had de bijsluiter niet gelezen en was allang tevreden dat Sijntje zich weer goed voelde. Toen ik me afvroeg of het verstandig was om met dit middel te stoppen, zocht ik er voor de nacht op het internet informatie over op. Wat ik las, was niet goed voor mijn nachtrust: je moest het niet geven wanneer een kat ook cortisonen gebruikte en het was ook niet ideaal voor haar nieren. Vanmorgen bleek er niet echt iets met haar aan de hand te zijn en deze pilletjes krijgt ze dus alleen wanneer ze geen cortisonen (= Dexamethason) meer krijgt. Nu was ik al erg laag met de onderhoudsdosering dus evt. kan ik daar mee stoppen.
Met het vocht van de dagelijkse infusen en de maagbeschermer naast de medicatie tegen de misselijkheid en voor de eetlust kunnen we vast weer een heel eind komen. Ik heb nu ze geen pijnbestrijder heeft gehad heb ik haar nog niet zien persen wat er op zou kunnen wijzen dat de blaasontsteking weg is. Terwijl ik dit aan het tikken was, hoorde ik Sijntje op haar kattenbak (met een nieuw soort korrels, het heet iets als Silica en is echt geurvrij) maar tot mijn opluchting was ze daar al weer weg toen ik daar aankwam.

Dit filmpje heb ik gemaakt toen ze lekker stond te eten. Zo wanhopig als je kan zijn wanneer je kat alle lekkere hapjes die je voorzet, niet wil, zo blij kan je zijn wanneer ze wel eet.

Sijntje eet

Net heeft ze weer een hapje gegeten. Ik denk dat het helpt dat ze geen lege maag krijgt en vaak kleine beetjes moet krijgen. Ze kon kiezen uit een tapasje van Carnibest Lam-mix en hetzelfde met wat kippenlevertjes-rijstmix. Nu konden de kippenlevertjes haar niet bekoren en at ze alleen de Carnibest op.

Deze link mag hier niet ontbreken. Op deze pagina is zo duidelijk uitgelegd hoe je je eigen dier thuis vochtinfusen kan geven: het geven van vochtinfusen 

Weer twee maanden verder

Al bijna twee maanden hier niets geschreven. Over het algemeen ging het ook best goed al waren er wel de nodige dips. De grootste was haar benauwdheid. Ze moest echt knokken om voldoende lucht binnen te krijgen. De dierenarts noemde het persen. Ik herkende deze manier van ademhalen van sommige dieren van vroeger tijdens hun laatste levensperiode (en van mezelf toen het ziekenhuis blunderde en niet ontdekt was dat mijn longen vol vocht zaten).
Ik ging dus met lood in mijn schoenen met Sijntje naar de dierenarts, voorbereid op het ergste: zo benauwd zijn, is geen kwaliteit van leven! Wat was ik opgelucht toen bleek dat Sijntjes benauwdheid voornamelijk veroorzaakt werd door bronchitis. Daar was wat aan te doen en dankzij een injectie met een ontstekingsremmer en eentje met antibiotica knapte ze zienderogen op. De aansluitende pillenkuur sloeg ook uitstekend aan en Sijntje kreeg weer een perfecte eetlust. Voor iedereen een verademing. Alleen toen de kuren klaar waren, stortte haar eetlust weer in. Ze mocht nog een twee keer antibiotica en ook kreeg ze opnieuw prednison. Echt gezond is dit allemaal niet voor haar maar niet of slecht eten en je ziek voelen, is het ook niet. Naast die bronchitis had ze ook last van een licht verstopte neus wat hinderlijk voor haar was. Dat kregen we weer helemaal goed door ze te druppelen met fysiologisch zout. Alleen nu is de antibioticakuur weer klaar en haar eetlust is dus weer dramatisch slecht. Ik heb de dosis Mirtazipine iets verhoogd en er zit voor vandaag gelukkig weer wat eten in. Straks kijken of ze wat gekookte vis wil. Alle 'spannende' blikjes etc. die we speciaal voor haar hebben gekocht, maken weinig indruk. Wanneer zij zich goed voelt, eet ze gewoon met de andere katten mee. Carnibest, lamshart, kippenlevertjes, reepjes rundvlees, gehakte kippennekjes, gekookte kuikens etc.

Ze zag er de laatste tijd hartstikke goed uit. Ze was goed op gewicht en haar oogjes stonden, voor een oud kwakkelig diertje, heel goed.

Met de heatpads die we in de magnetron kunnen verwarmen, blijft Sijntje minstens acht uur lang warm.

Ze moet wat pillen slikken. Om vergissingen te voorkomen, schrijf ik alles op.

Gezellig bij het baasje.

In de trui van het baasje is nog beter!

Haar hemelmandje met een overhangende handdoek is het helemaal.

Ik vraag me af of het instorten van haar eetlust niet door een sluimerde maagzweer komt. Bij mensen wordt dit met antibiotica bestreden maar je moet wel het juiste type antibiotica hebben om de bacteriële infectie daar afdoende te bestrijden. Sijntje krijgt nu breedspectrum AB en mogelijk is er iets specifieks voor haar te vinden. Geen idee hoe bepaald moet worden welk soort ze daarvoor moet krijgen. Een maagonderzoek zonder narcose doe ik haar niet aan (ik weet hoe dat voelt) maar een narcose is op haar leeftijd met haar nierfalen ook niet ideaal. Ik ga aan de dierenarts vragen wat de mogelijkheden zijn.

Fabelhaft ende Fantastico!! Sijntje heeft weer een volle buik.

Sijntje krijgt van die warmteplaatjes van me bij haar mandje en de anderen weten dit ondanks de zomerse warmte ook te waarderen. Sijntje ligt achterin tegen eentje aan.

Iedereen die te maken heeft gehad met een ziek of zeer oud dier met een slechte eetlust kent de gevoelens van wanhoop wanneer het niet lukt om je dier te laten eten. Wanneer dit niet lukt, wéét je dat het einde echt gaat naderen. In de afgelopen jaren hebben we al zo vaak afscheid van een dier moeten nemen. Het blijft altijd ongelooflijk moeilijk om het besluit te nemen om je dier te laten euthanaseren. Te lang doorsukkelen met te weinig kwaliteit van leven mag je je dier niet aandoen maar het te snel opgeven en in principe je dier de kans op nog een x-periode kwaliteit van leven te ontnemen, mag ook niet. Een van de vuistregels is - luisteren naar je dier. Wil het zelf nog verder? En - heb je werkelijk alles geprobeerd?

Toen onze mooie Rooster stervende was en ik in tranen en wanhopig bij een vriendin aan de telefoon hing omdat hij helemaal niets meer wilde eten, vroeg zij mij: "Wat denk je dat hij zelf zou willen?" Dit zal ik nooit vergeten, wat was dat een goed advies van Rudolphine! We hebben onze Rooster die dag laten gaan. Het is al zes jaar geleden en het verdriet zal helaas nooit overgaan. Hij was te jong.

De laatste dagen ging het eten bij Sijntje behoorlijk moeizaam en een van de bijkomende gevolgen is dat ze dan weer obstipatie ontwikkelt omdat ze Isogel door haar eten moet hebben. Gisteren is ze bevallen van twee mini-keuteltjes en heeft ze wat Isogel binnengekregen dus ik heb/had goede hoop dat ze vandaag er geen narigheid van gaat krijgen. Vanaf vrijdagavond geef ik haar, naast haar gewone pillen, ook een klein stukje van een pilletje Darmmild van Wapiti. Ik heb een proefverpakking voor haar aangevraagd omdat dit middel een gunstig effect op de stoelgang zou kunnen hebben. Het is dus voor mensen bedoeld en het is best eng om zoiets uit te proberen maar laxeermiddelen zijn een drama bij Sijntje. De laatste keer bevuilde ze zich doorlopend en als het iets langer had geduurd was de balans tussen kwaliteit van leven en hoop op verbetering echt doorgeslagen naar moeten laten inslapen. Gelukkig kwam Sijntje er doorheen naar heel veel uren lekker bij mij in een soort draagzak op schoot hebben liggen spinnen. Nu ligt ze er ook zo weer bij. Niet in handdoeken omdat ze vies zou zijn maar in mijn nieuwe wollen omslagdoek (we zijn allebei koukleumen).

Vanmorgen ontdekte ik dat de Cerenia op was. Van de week was ik nog van plan om dat te halen samen met de Incurin tegen incontinentie voor Eesz maar toen bleek dat er voor haar nog zo'n doosje was, ben ik de hele Cerenia voor Sijntje vergeten. Het wordt ook zo onlogisch verpakt. De grootste verpakking bestaat uit vier tabletjes. Die van 24 mg breek ik in vieren zodat zij de juiste dosering krijgt en zo kan je er gelukkig langer mee voort. Zonder Cerenia was het onmogelijk om haar iets te laten eten, vannacht was er ook al geen kruimel ingegaan, dus ik ging uitzoeken bij welke dierenarts ik dit middel (het is natuurlijk zondag) kon afhalen. De dienstdoende dierenarts deed niet moeilijk, soms willen ze namelijk per se dat je met je diertje langskomt op consult, niet leuk voor het dier en je portemonnee, maar Huibert was ondertussen aan het zoeken geslagen. Laat hij toch nog één tablet van 16 mg vinden! Ik kon geen houdbaarheidsdatum vinden en op het zakje stond dat het van juni 2013 was. Zo lang geven we haar dit middel dus al tegen de misselijkheid. Maar het is een wondermiddel. Als de misselijkheid ook onderdrukt wordt, eet ze uitstekend, zelfs meer dan wie van onze andere katten, uitgezonderd Jack dan. En dan zijn we weer uit de vicieuze cirkel want een volle maag onderdrukt ook misselijkheid.

Met een paar dierbare foto's van mij met Knuffelsijn.

Omdat Sijntje zo goed als 'bij me woont' moeten we soms stapelen want de anderen willen natuurlijk ook op schoot. De andere katten zijn Maverick en Jack.