zaterdag 7 maart 2015

Sijntje heeft vandaag een manicure gekregen

Het minder goed de nageltjes kunnen intrekken, is iets wat je wel vaker bij oude katten ziet. Ik houd ze al wat kort maar dit kan niet voorkomen dat de lieve meid af en toe goed vast zit in onze kleding. Dus vandaag maar de vijl ter hand genomen. Ik zag er tegenop maar het viel reuze mee. Ze liet niet merken dat ze het akelig vond. Ik heb ook niet hard zitten te vijlen, gewoon geprobeerd de puntjes wat ronder te krijgen.
De laatste tijd ging het infuus geven niet helemaal zoals verwacht. Ik had gedacht dat ik door de routine er handiger mee zou worden. Dat valt tegen. Ik blijf het prikken vervelend vinden maar de laatste keren 'liep' het infuus ook niet super. Vanmorgen heb ik mijn vinger zachtjes de naald iets opgetild en toen liep het infuus beter. Vaak een nieuw systeem, dat is o.a. het slangetje, en nog vaker een nieuwe naald nemen, helpt wel.
Af en toe weeg ik Sijntje voor en na het vochtinfuus om te weten hoeveel ze onderhuids heeft gekregen tijdens de drie minuten dat het infuus liep. Het was toen 68 gram. Prima, in principe is 50 cc voldoende. De streepjes aflezen de fles met infuusvloeistof is veel te onduidelijk. Omdat er ook wel eens wat vocht verloren gaat, krijg ik de betrouwbaarste informatie door Sijntje zelf voor en na de behandeling te wegen. Dit doe ik niet zo vaak maar Sijntje vindt het helemaal niet erg en gezien haar handzame formaat past ze precies in de schaal van de keukenweegschaal. Die is ook heel precies. Laatst had ik ook de fles voor en na gebruik gewogen en het nettogewicht verschilde maar een gram vergeleken met dat van Sijntje.

Sijntje kruipt graag in truien en ochtendjassen weg. Wanneer die niet beschikbaar zijn, is het met een lekker warm kleedje bij het baasje op schoot ook goed vertoeven.

Iedereen is lief voor haar. Onze oudste en onze jongste, Bashiir, samen. Okee, Bashiir is al een flinke kerel en Sijntje in een Bonsaikatje maar zo'n verschil in grootte zoals op deze foto is het niet in werkelijkheid. 


Op de grond Jack, zijn kleindochter Donna en Sijntje bij Huibert,

Zo lief saampjes.

Samen met Orchid bij het baasje.




Samen met de grote Jack. Krapjes maar wel lekker warm.



Sijntje eet het best wanneer we haar vlees in een voorverwarmd schaaltje voor haar kopje zetten.

Onze overbuurvrouw is een grote fan van haar geworden.


We genieten enorm van onze parmantige dappere lieve Sijntje, ons kleinootje. Het is een groot geschenk dat ze al zo lang haar gezondheid redelijk weet te behouden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten