Lang leve de cortisonen

De afgelopen tijd ging het heel aardig met Sijntje. Ze bleef voldoende op gewicht en een tijd lang at ze zelfs met de pot mee. De tijd dat ik per se makreel of rosbief in huis moest hebben is over. Ook het opleuken van haar hapjes met Convalescense, kittenmilk, room of allerlei blikjes hoefde een tijdlang niet. Tussentijds heeft ze wel een keer een flinke maar korte dip gehad. Er was weer iets met haar blaas, bloed in de urine maar met een eenmalige dosering Onsior tegen de pijn was deze narigheid binnen een uur weer opgelost. Toch ging ze geleidelijk iets achteruit. Steeds vaker alleen maar een mini-hapje eten en dus een afnemend gewicht. Dit was bijna twee ons minder en afgelopen maandag vond ik dat het echt niet voldoende goed ging. Ik nam contact op met de dierenarts. Daar trof ik Lisette die Sijntje door en door kent (de andere mensen daar trouwens ook) en ze kwam met het advies om haar weer Dexoral te geven. Daar krijg ze af en toe een kuurtje van vanwege haar bronchiën. Of er nu wel een ontsteking zit of zat, geen idee maar binnen een paar uur had Sijntje weer een voor haar goede eetlust en hadden we weer een gezellige spinnende Sijn. Noodgedwongen heb ik haar Prednoral gegeven maar gezien het resultaat en na overleg houden we haar hier maar een tijdje op. 

Medio maart woog Sijntje zelfs meer dan 2700 gram maar nu was dit teruggevallen naar 2460. Voor een gemiddelde kat is zelfs de 2700 licht maar voor de kleine Sijntje is dit een heel goed gewicht. Ze zag er en ook nu weer fantastisch uit; compleet met rondingen en een glanzende vacht. Ik maak bijna dagelijks aantekeningen over haar medicatiegebruik, voor het overzicht en om vooral niet in de war te raken. Geleidelijk aan verloor ze weer wat gewicht en maandag had ik dus 'de kast opengetrokken'. Naast de standaard capsule (maat 1, in serie vooraf gemaakt zodat ik 's morgens snel eentje kan pakken, gevuld met Cerenia tegen de misselijkheid, Cranberry voor haar blaas en Ipaktine voor haar nieren) Ciseral voor haar maag en Laxulon tegen obstipatie had ik haar als extraatje een kwart Mirtzapine en een kwart Diazepam gegeven. Het effect was dus nog niet voldoende. Pas na het halfje cortisonen op advies van de dierenarts at en gedroeg ze zich zoals we dat willen zien. Gisteren ging de gehakte rauwe kipkluifjes erin als koek en vanmorgen ging haar ontbijtje tot de laatste kruimel op. Hoe het verder vandaag is gegaan, weet ik niet. Huibert heeft haar verzorgd omdat ik met mijn voet in het gips zit. Ik ga later op de avond weer naar beneden voor haar avondmedicatie en dan geef ik haar nog een keer wat eten.

Wanneer het tijd is voor haar vochtinfuus komt ze vaak al uit zichzelf naar de tafel toe. Ze weet vast dat ze daar direct door opknapt. Door het vochttekort zou ze zich voelen zoals wij mensen ons kunnen voelen wanneer we een kater hebben en dat gevoel wordt ook door vochttekort veroorzaakt. En de bijbehorende knuffelsessie bevalt haar natuurlijk vast ook. Het enige waar ik nu niet tevreden over ben, is haar darmfunctie. Ze heeft de laatste tijd te weinig Isogel binnengekregen en die paar keiharde keuteltjes die ze dankzij het laxeermiddel er uit weet te krijgen, vind ik te weinig. Desnoods kan ik dit middel in een vijzel fijner maken en opgelost in vocht met een spuitje geven.

Sijntje heeft haar eigen fanclub. Zij leeft vrij terug getrokken. Ze bivakkeert voornamelijk in haar mandje met bijverwarming of ze ligt bij ons op schoot. Bezoekers vragen echt naar haar en het leuke is dat Sijntje stemmen herkent en dan uit zichzelf naar de bezoeker toe komt. Gisteren viel buurvrouw Bella deze eer te beurt. Natuurlijk hebben we ze even vereeuwigd.

Sijntje samen met Nieckje bij Yvonne. Zij was zo'n 20 jaar geleden onze hulp in de huishouding en later ook een zeer gewaardeerde kattenoppas. Zo leuk dat we nog steeds contact hebben.

Sijntje op het kussen. Echt ideaal ding. Er zitten magneten in die een gunstig effect op de gezondheid zouden kunnen hebben. Geen idee of het werkt maar handig en comfortabel is het wel.

Sijntje wacht gewoon tot dat infuus aan de lamp hangt. 

Ze gaat uit zichzelf niet naar buiten maar we nemen haar dus af en toe mee. Zonvitamientjes zijn ook voor haar belangrijk.

Samen met Orchid in 'mijn' stoel. Die was een paar dagen leeg omdat ik op vakantie was en alle zorg aan Huibert had overgedragen. Hij heeft zich uitstekend van zijn taak gekweten.

Onze warmte-aanbidster.

Precies in het vlekje zonnewarmte

Of het nu nodig is of niet, ik maak twee keer per dag een heatpad voor haar warm die gewikkeld in een flinke handdoek 12 uur lang warm blijft. Die zet ik vertikaal in haar mandje, geklemd tussen het kussen en de wand van de mand en ze kruipt er altijd behaaglijk tegen aan.

Gezellig bij overbuurvrouw Bella. Zo leuk dat Sijntje uit zichzelf naar haar toekomt.